Marko Babac (Zemun, 9. mart 1935. – Beograd, 12. jul 2014) bio je teoretičar filma, režiser, osnivač i višedecenijski predavač filmske montaže na akademijama u Beogradu, Ljubljani, Sarajevu i Novom Sadu.

Osnovnu i srednju školu završio je u Beogradu i diplomirao na Medicinskom fakultetu 1962. godine. Jedan je od osnivača Filmskog kluba „Beograd“ koji se od 1951. godine upešno bavio amaterskim filmom, u kojem su učili Dušan Makavejev, Živojin Pavlović i Aleksandar Saša Petrović. Od 1961. godine Babac se profesionalno bavi filmom kao montažer, scenarista i režiser. U vremenu od 1963. do 1973. godine radi na televiziji kao nezavisni novinar, kamerman, režiser i montažer. Režirao je preko 80 kratkih i TV filmova, tri kratka dokumentarca, dve TV drame, montirao 13 dugometražnih i više od sto kratkih filmova. Radio je i kao predavač na brojnim univerzitetima i filmskim školama u bivšoj Jugoslaviji. Predavao je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, na kome je 1971. osnovao katedru montaže, kao i katedre u Ljubljani, Sarajevu i Banjaluci. Rekonstruisao je najranije srpske i jugoslovenske filmove koji su čuvani u Jugoslovenskoj kinoteci, kao što su: Krunisanje kralja Petra Vilsona i Meteršoa, iz 1904, Rudareva sreća Josipa Novaka, iz 1926. i Sa verom u Boga Miroslava Al. Popovića, iz 1931. i mnoge druge. Autor je i niza knjiga i udžbenika o filmskoj montaži i filmu, kao i „Leksikona filmskih i televizijskih pojmova“ u dva toma. Autor je i televizijske emisije „Vizuelna priroda filma“.

Poznat je po filmovima: „Kavez“, „Braća“, „Čežnja“, Ko puca otvoriće mu se i drugim. Za film Kapi, vode, ratnici 1962. godine dobio je nagradu za režiju na pulskom festivalu. Film Grad mu je 1963. sudskom odlukom zabranjen za javno prikazivanje i ditribuciju. Tek će odlukom suda u Sarajevu 1990. godine biti ukinuta zabrana koja je važila punih 27 godina. O NATO bombardovanju je snimio dokumentarni film „Srbija u proleće 99“.